Column nr 417 dd. 24 juni 2016
Eerder werd al eens gesteld in deze kolommen of Alkmaar wel een kunststad is? Of is de stad beter bekend van AZ of Eyssen kaas? Vastgesteld kan worden dat van de zijde van de gemeente de cultuur behoorlijk wordt gestimuleerd of het nu het Stedelijk Museum is, Hal 29 of het project Watertoren waar de stichting ZOOK deze weken een boeiende expo heeft georganiseerd van een architect-designer Ronald van de Meijs. Op de zevende verdieping van het imposante gebouw Watertoren aan de Bergerweg vlakbij het NS station raak je geimponeerd door zijn kunstwerk. Hij maakte het in Amerika van 84 plastic zakken in een ordening van 12 x 7 stuks. Het bestreek een ruimte van ongever 12 x 4 meter. Ze waren aan het plafond geconstrueerd en het interessante van het project was dat al die plastic zakken in negen minuten werden opgeblazen met lucht en vervolgens weer leegliepen en zo kon je dat knisperen van het inkrimpen van de zakken horen. De pomp was te zien met alle leidingen die naar die 84 zakken liepen, die degelijk waren geseald zodat er geen lucht kon ontsnappen. Zijn tweede project waren twee klankschalen die door het draaien van een oude grammofoon geluid maakten en zijn derde project het grootste en minst spectaculaire was een luchtzak die orgelpijpen aanblies. De constructie was als beleving te groot en het veranderen van planten in een planten in glazen stolpen was een niet zichtbaar proces omdat verandering een week duurde, terwijl de bezoeker misschien een kwartiertje het kunstwerk bewondert. Boeiend was wel die vrijdag 17 juni een lezing van professor Arno Vermeulen, een bioloog van de universiteit Leuven, die nu bezig is met een proefschrift aan de TU Delft om te bewijzen dat techniek en natuur samen kunnen gaan. Zo liet hij dat zien in zijn Biomassa constructies, Ook had hij in opdracht van NASA.ESA drie maanden in een soort iglo hut gezeten met zes mensen om de effecten van opsluiting in de ruimte te bestuderen. Ze mochten de ruimte niet verlaten zonder ruimtepak. Zij moesten veel proeven doen en alles vastleggen om uit te zoeken of men inderdaad op Mars kan overleven. Men had een kratergebergte gevonden dat veel leek op de structuur van Mars. Bijzonder boeiend allemaal. Na Zondag de beeldentuin van Romee Kanis te hebben bezocht, waren we buitengewoon nieuwsgierig geworden om de Picasso expo in het Stedelijk van Alkmaar te gaan bezoeken. Feitelijk gaat het echter om twee werken, die Picasso rond Schoorl heeft gemaakt in 1905. Dat je als regionaal museum daar aandacht aan wilt geven, is een drang waaraan je niet kunt ontkomen. De aanpak van het project onder leiding van directeur Lidewij de Koekkoek is zonder meer professioneel en de documentaire die naar aanleiding van deze twee schilderijen is gemaakt, is van grote klasse. Dat compenseert het feit dat je maar van twee schilderijen van Picasso mag genieten. Tijdens de VU studiereis naar Berlijn, troffen wij het dat het MOMA in New York aan het verbouwen was en wij een grote collectie Picasso's in de gemalde galerie in Berlijn konden bewonderen. Het kostte meer dan drie uur wachttijd in de rij, zo uniek was de expo. Het ging om de volgende twee werken
Picasso, links, La belle Hollandaise,1905, Schoorl, gouache, olieverf, blauw krijt op karton op hout, , 77 x 66 cm, Art Gallery, Brisbane, Queensland. Afbeelding rechts Les trois Hollandaises, Gouache, inkt op papier op karton, 77 x67cm. Musee d'Art moderne , Centre Pompidou Parijs.
Picasso was op uitnodiging van een kennis naar Schoorl gekomen en had het laatste stuk van Alkmaar naar Schoorl per pakketvaart over het Noord-Hollands kanaal afgelegd. De documentaire schetst een goed beeld van die tijd mede door toedoen van het stadsarchief van Alkmaar dat een nuttige bijdrage leverde. Zelfs interviewde men mensen die nog herinneringen hadden aan de kunstschilder en waar hij zoal had gelogeerd. Dat maakte de expo boeiend en het is al altijd interessant hoe men gist wie dat meisje met die mooie volle boezem is. Dat blijft natuurlijk altijd gissen. In dat kader is het ook grappig dat een stoel van hem uit de kroeg bewaard is gebleven. Alewijn Oostwoud Wijdenes uit Winkel had deze uit een familie-erfenis aan het Stedelijk geschonken na zijn overlijden.
Verder waren er een aantal schetsboekjes te zien, met afbeeldingen met afbeeldingen uit de regio en bijzonder was een tekening van het voormalige Sint Jansgasthuis in Hoorn, nu de Boterhal. Met dit soort afbeeldingen blijft het altijd moeilijk om de authenticiteit vast te stellen, omdat deze schetsboekjes vaak gekopieerd worden en welke is dan origineel ?
In het Stedelijk was verder een grote expositie te zien van Gerrit Willem van Blaaderen, een Bergense kunstschilder met een oeuvre van 300 schilderijen en 100 tekeningen. Schilder kreeg een plaats in mijn boek 'Vijf eeuwen schilderkunst in West-Friesland ,omdat hij ook veel schilderde in deze regio. Uit zijn Franse periode volgt hier een afbeelding
Gerrit Willem van Blaaderen, Porte de peche en Bretagne,,1928, olieverf op doek, 50 x65 cm, particuliere collectie
Voor een ander schilderij in deze serie was de rode kleding van handelaren en vissers nog meer donker gekleurd en dat schilderij had ook al een hoge horizon. Andere werken van hem kunt u in het museum zien, waar ook de geselecteerde nummers uit vijf eeuwen schilderkunst in West-Friesland onder vallen.
Zo ziet U maar dat er altijd veel te genieten valt, maar je moet er wel op uit en kom dan voldaan terug omdat je zoveel mooie dingen hebt beleefd en gezien. Kunstboeken, lezingen, adviezen, taxaties, rondleidingen, reageren via deze blog
drsjjjartesadmirans
No comments:
Post a Comment