De collectioneur Wim Selderbeek 1884-1963

Stedelijk Museum Alkmaar met fraaie schilderijen van verzamelaar Selderbeek

Column nr 449 dd. 28 februari 2017
Natuurlijk ken je veel collectioneurs en instellingen die zich met verzamelen van kunst bezig houden, maar meestal gaan die verzamelingen over naar een volgende generatie en blijft zo'n collectie verbonden aan een dergelijke familie of instelling en heeft het grote publiek er geen weet van. Een tipje van de sluiter is nu opgelicht door gastconservator en samensteller van de tentoonstelling Kees van der Geer in het Stedelijk Museum Alkmaar, Van der Geer schetst in het museum te Alkmaar een goed beeld van deze collectie. Hieronder diverse schilderijen die in Alkmaar te zien zijn

Jan Sluyters, portret van Agaath Selderbeek, olieverf op doek, 120 x93. Jan Sluyters was bevriend met Wim Selderbeek

Harrie Kuyten, 1883-1912, Terras onder bomen, olieverf op doek,  61x61

Jan Sluyters ( 1881-1957)  Portret van Anna Leyden, olieverf op doek 147 x157

, 

Harrie Kuyten, gezicht op Thorbeckeplein Amsterdam, olieverf op doek, 46 x 56

Charley Toorop, Leidsegracht Amsterdam, olieverf op doek, 90 x 120

Dit een kleine persoonlijke keus uit de collectie Selderbeek. De expo is professioneel samengesteld en het is eigenlijk een beetje jammer, dat het niet in zijn totaal in een zaal te zien is. Nu loop je door diverse ruimten met wat scherpe hoeken en dan lopen de daar getoonde werken verloren. Daar staat tegenover de service van het museum, dat zondags om 14.00 uur het publiek in de gelegenheid stelt om een rondleiding te krijgen van een dienst doende rondleider, een mevrouw, die op vakkundige wijze diverse schilderijen van commentaar voorziet en achtergrondinformatie geeft over het leven en werk van Wim Selderbeek. De collectioneur had een zaak in Amsterdam waar hij gevogelte en wild verkocht en dat heeft hem geen windeieren gelegd.  Hij werd een man in bonis en kon zich toentertijd uitzonderlijk een automobiel aanschaffen en zich fraaie schilderijen aanschaffen. Zoals u op de boven getoonde schilderijen ziet, hield hij van figuratieve kunst en kleurrijke werken. Het voordeel is dat je als rondleider je niet hoeft te bekommeren om moeilijke stijlen en moeilijk te duiden onderwerpen. De expositie heeft een lange looptijd tot 20 augustus a.s. Als u toevalligerwijze in Alkmaar bent, dan is een bezoek aan deze expo aan te bevelen.  J.l zondag was onder het publiek ook staatssecretaris sociale zaken Jette Klijnsma, die ook wel eens al dat moois wilde bewonderen. Zo ziet u maar weer, dat er veel te genieten valt en dat is in het Stedelijk Alkmaar zeker het geval. Geniet dus van al dat moois en straks als het meer lente wordt, kunt u van al het ontluikende groen genieten. Kunstboeken, lezingen, adviezen, taxaties, rondleidingen, essays etc. gaarne contact opnemen via deze blog
drs jjj artes admirans

Anton van Rappard, leermeester van Vincent van Gogh

Anton van Rappard, 1858-1892

De ambachtsman in beeld

Column nr 448 dd 23 februari 2017

Anton van Rappard, Wever, 1884, olieverf op doek 27 x 35 cm, Van Gogh Museum

Vincent van Gogh, Wever, 1884, olieverf op doek 70 x85 cm, Kroller Muller Museum, Otterlo


Nadat Vincent van Gogh tot de conclusie was gekomen dat voor hem een schilderscarrière was weggelegd, wierp hij zich met vol enthousiasme op zijn nieuwe bestemming en Anton van Rappard hielp hem daar een handje mee. Als je in Nuenen bent geweest, proef je nog de sfeer van die tijd rond 1880, toen er in Brabant veel werk aan huis werk gedaan en met name stonden in veel huizen weefgetouwen. Even buiten Nuenen richting Gerwen staat het huisje van de familie de Groot, dat door Vincent werd vereeuwigd, maar in Nuenen zelf, kan je nog van die werkman huisjes aantreffen die uit die tijd stammen en wellicht door de jaren heen een paar keer zijn gerestaureerd. Deze huisindustrie was voor de mensen uit die streek en bron van inkomsten en van grote economische waarde. Daarna ontstonden de grote textielfabrieken en was het gedaan met deze vorm van werken aan huis. Een dergelijk oud weefgetouw is nog te vinden in het Zuiderzeemuseum te Enkhuizen. De Bataviawerf te Lelystad ( bekend van Willem Vos, die een replica bouwde van de Batavia) heeft met toestemming van het Zuiderzeemuseum het weefgetouw nagebouwd en daar worden nu zeilen in opdracht op geweven. Niet voor de Batavia, maar voor kleinere zeilschepen.
Van Gogh was rond die tijd intensief bezig om mensen op straat, op het land te tekenen en dan ging het hem er natuurlijk om de juiste houding te treffen en dat tekenen beheerste hij snel. Van zijn bevriende relatie Anton van Rappard leerde hij met olieverf en doek om te gaan en daarom is het wel interessant om de verschillen tussen beide schilderijen even nader te bekijken. Daar waar van Rappard het accent legt op de wever die bij het tegenlicht van het raam aan het weven is met schering en inslag, heeft Van Gogh in zijn schilderij meer afstand genomen, de wever niet zo centraal gesteld en ook geen raam aangebracht. Bij Van Rappard heeft de wever een pijp in de mond, terwijl Van Gogh bezig is met de draden in de goede richting te sturen. Het schilderij van Van Gogh is qua formaat groter dan van zijn leermeester. Van Rappard was in 1884 enige malen bij Van Gogh in Nuenen op visite geweest, Beide schilders werden geraakt door de eenvoud en armoede van het platteland en legden dat vast. Van Rappard studeerde in Amsterdam, werkte in Parijs op het atelier van Jean Leon Gerome en was leerling van Alma Tadema. Enkele weken geleden hebben we uitvoerig over Alma Tadema geschreven. Van Rappard schilderde de werkende mens in fabrieken of op het land, hetgeen in fel contrast was met zijn eigen milieu. Zijn familie behoorde tot de lage adelstand. Anton van Rappard droeg de titel "Ridder:/ Van Rappard werd niet oud. Op 33 jarige leeftijd stierf hij aan een longontsteking. Wij kunnen ons dat niet meer voorstellen, maar heel veel ziekten zijn door de jaren heen overwonnen, zoals onze tijd probeert van de levensbedreigende ziekte kanker, een chronische ziekte te maken, maar daar zal nog wel een tijd mee gemoeid zijn.
U heeft een inkijkje gekregen rond een paar werken van tijdgenoten. De ene schilder  bij het grote publiek niet zo bekend en de andere evenmin in die tijd, maar die groeide postuum uit tot een meester op wereldniveau. Dat zou Anton van Rappard ook nooit hebben kunnen denken. Zo gaat dat in het leven. Soms moet iemand eerst dood gaan om dan pas er achter te komen, hoe bijzonder deze persoon was.
Geniet van al het moois, in de musea. Daar valt veel te beleven en altijd is er wat te leren. De lente is aan het doorbreken, zodat we weer meer buiten in de tuin kunnen werken. Kunstboeken, lezingen, adviezen, taxaties, rondleidingen, : contact via deze blog
drs jjj artes admirans

Ruim 800 jaar grote naamsbekendheid

Franciscus van Assisi 1182-1226
Column nr 447 dd 15 februari 2017

Als je na 800 jaar nog steeds 16.000 volgelingen hebt, anno 2017, dan moet het wel een bijzondere persoonlijkheid zijn. Zelfs heeft de Argentijnse paus zijn naam aangenomen. Als je in Assisi bent geweest, raak je onder de indruk van de plek waar hij heeft geleefd en heden ten dage van de prachtige basiliek met een onder en een bovenkerk, Ook dat is uniek. Enige indrukken hier van de  fresco's die Giotto in de kerk maakte, te beginnen met de afbeelding van de vlucht naar Egypte. U ziet de afbeelding in tweeën omdat mijn kopieerapparaat gewoon niet groter is. Saillant detail in deze dat juist zijn volgelingen de paters Franciscanen zich buitengewoon hebben ingespannen om die geboorte van de Verlosser beeldend te vertolken en zij introduceerden de kerststal.

A

Giotto vlucht naar Egypte.De beide afbeeldingen even aan elkaar schuiven en u ziet de hele ezel

Giotto,  Sint Frans spreekt de vogels toe

Giotto, Sint Frans als man van de natuur en de vogels

Simon Min, Beeld van Sint Frans met vogeltje, cementpasta met goudverf, rond 1980

De afbeeldingen van de fresco's komen uit een fraai boekwerk Franz von Assisi, met bijdragen van een achttal kenners als Servus Gieben,  Engelbert Grau, een franciscaanse monnik en nog tal van anderen. Een indrukwekkend boekwerk, gestoken in een zwart foedraal om het boek te beschermen. Al meerdere malen had ik het boekwerk in mijn handen gehad en wat afschrikte was de prijs. Het boek kostte toentertijd 372.50 gulden. Daar moet je dan wel een paar keer over nadenken en besluiten dat dit boven het gestelde budget is. Ik was niet de enige die daar zo over dacht, want het boek bleek onverkoopbaar. Tot het moment dat het zwaar afgeprijsd in de boekhandel lag. De prijs was met 2/3 verlaagd en die 124.45 gulden had ik er wel voor over, omdat het boek herinneren opriep aan de Assisi reis, die we daarvoor hadden gemaakt. Wellicht had het ook te maken met het feit dat hier in een naburig dorp een klooster was van paters Franciscanen die vanaf 1915 hier werkten. Dat klooster werd later bemand door Clarissen, werd een conferentieoord en nu heeft het als bestemming het Groot Seminarie van het bisdom Haarlem- Amsterdam, waar mannen vaak uit alle delen van de wereld worden opgeleid tot priester. Er is een kloosterkerk aan verbonden, welke tevens de parochiekerk van Nieuwe Niedorp. In mijn jongensjaren ging ik met mijn vader wel eens mee omdat hij als winkelier levensmiddelen afleverde aan broeder kok in de keuken. De monniken liepen in bruine habijten met een gordel om en in die tijd altijd op blote voeten. Dat zullen ze nu wel niet meer doen. In Weert (NB) hadden zij hun hoofdvestiging, maar ook het aantal volgelingen in Nederland is sterk teruggelopen.

Geniet van alle mooie dingen, boeken, film, sport, hobbies etc. Kunstboeken, lezingen, adviezen, taxaties, contact via deze blog
drs jjj artes admirans

Enkele etsen van Rembrandt

Hun zoon was zoek/ Houding ten opzichte van rijkdom

Column nr 446 dd 10 februari 2017
Met het vaste voornemen om niets te kopen in de boekhandel waar ik regelmatig kom, liep ik naar de afdeling met afgeprijsde boeken, die anders terug moeten naar Culemborg en vond een afgeprijsd boek van Joseph Ratzinger, de vorige paus. Nou ja, dacht ik, wel erg vroom en liep verder en vond een voorleesboek met etsen van Rembrandt en vervolgens nog een boek over Nederlandse kloosters in de Middeleeuwen. Bij het afrekenen ging het- zo dacht ik- om vijftien euro, maar de aanbieding was drie voor een tientje. Dat viel al helemaal mee. Uitgebreid naar die kloosterbouw gekeken en stukjes uit het boek van Ratzinger gelezen en vervolgens als laatste het boek met de bijbelse etsen van Rembrandt. Buiten de heldere afdrukken van de etsen waren de bijgeplaatste vertellingen verrassend. Een visie van een aantal schrijvers en goede vertellers, die niet het oorspronkelijke verhaal vertelden, maar een verhaal schreven uit een heel andere verrassende hoek. Bij die verhalen zullen de geleerde exegeten hun schouders ophalen en hun wenkbrauwen fronsen, maar als je als kind dit verhaal hoort, blijft het ongetwijfeld hangen en heb je iets van die verhalen in je opgenomen, die je wellicht je leven lang zult herinneren. De keuze van de prenten is mijn keuze en misschien komt er nog een vervolg op dit onderwerp.
Niet gekozen voor de barmhartige Samaritaan of de verloren zoon, maar voor het verhaal dat Jezus na het Paasfeest in Jerusalem achterbleef en het verhaal van een stuk prediking, welke prent de honderdguldenprent werd genoemd, omdat de prent voor deze prijs veel aftrek vond bij het publiek. Hieronder treft u de beide prenten aan

Rembrandt van Rijn, terugkeer uit de tempel en hereniging met zijn ouders, ets

Rembrandt van Rijn, prediking van Jezus  voot tal van mensen, ook wel de honderdguldenprent genoemd, ets

In het eerste verhaal, dat ze hun kind pas na een dagreis misten, wordt door de verteller, het hondje Mazzel opgevoerd, die buiten de tempel staat te wachten op Jesus en zijn ouders. "Ha, die Mazzel, zegt Jozef, heb je al die tijd op ons gewacht?? U kent het verdere verhaal, dat ze na een dag Jezus misten en dat zij  weer een dag terug moesten lopen naar Jerusalem, maar Jozef en Maria raken in de stad moedeloos van het zoeken en dan gebeurt het volgende in het verhaal:
Ze waren moedeloos geworden , totdat Mazzel een geurtje opving. Het was in de buurt van de tempel. Hij rook nog eens, Was dat niet de geur van Jezus? Het leek er wel op. Driftig begon Mazzel te snuiven. Het spoor leidde naar de tempel. en het werd steeds sterker. Mazzel wist het zeker. Het moest Jezus zijn. Jozef en Maria hadden niet door dat Mazzel opgewonden begon te blaffen. Zo hard als hij kon. ' Wat is er jongen, vroeg Jozef moedeloos, Waarom blaf je zo ? Mazzel ging nog harder blaffen. Jozef bleef mopperen op dat harde blaffen en rende weg. Jozef er achteraan en daar vond hij Mazzel in de armen van Jezus..  Daarna gaat het authentieke verhaal weer verder over de wijsheid van die 12 jarige jongen, waarvoor de geleerden ontzag hadden gekregen.

Het tweede verhaal speelt zich ergens af tijdens het preken ergens in Galilea. In het gehoor stond ook een man, die veel geld had verdiend en dan de visie hoort van Jezus die het heeft hoe je met rijkdom om moet gaan en dat je dient te delen.
"Ik spitste mijn oren toen ik hem over rijkdom hoorde praten.Ik moet zeggen, dat ik eerste instantie best even moest slikken. Mijn hele leven hard gewerkt en ik genoot er nu de vruchten daarvan.. Je rijkdom afstaan en dat delen met anderen. Ja. "Nou daar moet ik toch nog maar eens goed over nadenken, Mijn rijkdom afstaan, daar was ik nog lang niet aan toe, Ondertussen wierp ik wel allerlei muntstukken naar de bedelaars. Het was een klein beginnetje om me toch een plaatsje te verwerven daarboven in de sterrenhemel, waarover hij het had.

Buitengewoon goede vertellingen, die de aandacht vasthouden en ook wellicht blijven hangen. Persoonlijk werd ik er door getroffen, maar dat kan zijn omdat ik geen grote bijbalkenner ben, maar de verhalen zijn buitengewoon goed geschreven. Het boek is in 2014 bij Terra uitgegeven en eerlijk gezegd begrijp ik niet dat dit boek bij de niet verkoopbare lag. een gelukje voor  mij

Kunstboeken, lezingen, adviezen, taxaties, rondleidingen contact via de blog
drs jjj artes admirans.

Simon Min, aannemer en kunstenaar

Simon Min, aannemer en kunstenaar (1902-1990)
Column nr 445 dd 2 februari 2017

Na een druk leven van hard werken als aannemer, krijg deze getalenteerde telg van het bekende Minnen geslacht eindelijk de gelegenheid zich als beeldhouwer/schilder te ontwikkelen.

Kennissen van ons hadden dit talent ontdekt en zoals dat gaat met heel veel van deze creatieve mensen, was hij beslist niet bezig om zijn kunst aan de man te brengen. Enkele keren waren wij bij hem in Bergen om te kijken naar zijn werk. Een betonnen beeld in de voortuin, zeer markant, werd tussen het gras uitgehaald en voor een schappelijke prijs van de hand gedaan. Een slaapkamer stond vol met schilderijen en houtsnijbeelden. Daar kon je kijken en uitkiezen en andermaal waren het schappelijke prijzen voor dit bijzondere werk. Simon was een van de zeven broers Min, met als meest bekende Jaap Min en diens zoon Maarten Min, die als baanbrekende architect tegenwoordig nog steeds furore maakt. Jaap Min is bekend van zijn religieuze werken en veel opdrachten kreeg hij van de Zusters Ursulinen in Bergen NH, die veel landbouwhuishoudscholen bouwden. Ook in dit dorp stond zo'n school met drie kunstwerken van Jaap Min. Aan de voorkant van de school, een smeedijzeren werk van een vogel die een kluwen draad in zijn mond heeft. Ligt in dit dorp opgeslagen bij een particulier, een bouwvakker, die de waarde en de kunst zag.  Een schilderij van Jaap Min in de directiekamer ging meer naar de nieuwe school in Schagen, alsook een prachtig gebrandschilderd raam. Bij alle Jaap Min kunst weg uit ons dorp. Een identieke gebouwde school in Spanbroek werd het vermaarde Scheringa Museum, dat ontmanteld werd toen het Scheringa imperium instortte, terwijl nog altijd dat prachtige nog niet afgebouwde museum in Opmeer nog steeds staat te verpieteren en nu in handen is van een projectontwikkelaar in Stompetoren. Op de muren van het Scheringa Museum kalkte ik  Europese kunst geroofd uit West Friesland, TV opnamen werden gemaakt door Rutger Castricum van Pow Ned en werden verspreid op Internet.

Enige indrukken van werken van Simon Min

Simon Min, Hout gesneden beeld, 30 cm hoog, particulier bezit

Simon Min, gegoten betonnen beeld, rond 1970, tuin sculptuur particulier bezit

Simon Min, betonnen beeld met afbeelding van pelikaan en een apostel, rond 1980, tuinsculptuur  particulier bezit

Simon Min, afbeelding Sint Franciscus met vogeltje, beton gegoten, afgewerkt met goudverf, 1970-1980, particulier bezit

Alweer enige jaren geleden bij de viering van een eeuwfeest van de stad Alkmaar, kregen wij van de zoon van Jaap Min, Maarten, een rondleiding langs de architectuur van de oude binnenstad. Ter plekke waren de architecten uitgenodigd om hun visie te geven, die aan hun gebouw ten grondslag lag, waaronder ook de bekende architect Tauber. Een ontwerp van Maarten Min, een aantal geschakelde woningen in boerderij vorm, zijn in dit dorp te vinden in de buurt van het kerkplein en de kerk. Kortom dit dorp heeft veel verbindingen met het kunstenaarsdorp Bergen NH. Geniet U ook van kunst, van mooie beelden, van fraaie schilderijen, het is de kers op de taart. Zaken die ons leven kunnen veraangenamen, maar dat moet je zien of wellicht heeft u een dermate goed gehoor, dat u van allerlei soorten muziek kunt genieten. Genieten is wel belangrijk om niet als dat negatieve rondom je heen een plek te kunnen geven. Kunstboeken, lezingen, adviezen, taxaties, lezingen, rondleidingen

neem contact op via www.blogger.com

drs jjj artes admirans