Thursday 26 November 2015

Osnabruck met Felix Nussbaum museum

Indrukwekkend boek van Mark Schaevers : De Orgelman

column  nr 388  dd 14-11-2015


Felix Nussbaum, De orgeldraaier, olieverf op doek ,1931, Berlinische Galerie, Berlijn

Excuses voor de slechte kwaliteit van deze afbeelding, maar deze komt uit het boek van Mark Schaevers en misschien besluit u wel dat boek te kopen. Dat is een aanrader, niet alleen omdat Geert Mak het aanprees, maar omdat uw scribent het in enen uitlas en dat had natuurlijk ook te maken met het feit, dat wij het museum te Osnabruck al hadden bezocht

Nog niet zo heel lang geleden waren wij in Osnabruck om het museum - een schepping van Daniel Liebeskind- van Felix Nussbaum te bezoeken. Gezien het feit dat  tijdens de studiereis in Berlijn het Joods  Historisch Museum was bezocht, ook al een schepping van Liebeskind, konden de parallellen snel worden getrokken. Een architectuur die wil choqueren die je de Holocaust aan je lijf doet voelen en zowel in Berlijn alsook in Osnabruck, ervaar je de zwarte kant van oorlog en vernietiging. Het boek moet u zelf ervaren en daarom beperk ik me tot de manier waarop Schaevers te werk is gegaan. Meestal wordt er begonnen om een kijkje te nemen in de bibliografie en dan weet je meteen al dat dit boek een vrucht is van jaren lang speuren, zoeken, zaken aan elkaar rijgen om tot een beeld te komen van de man die de kunstschilder Felix Nussbaum nu werkelijk is geweest. Je kunt je afvragen of zijn werk ook tot een museum had geleid als hij niet nagenoeg op het einde van de oorlog alsnog naar Auschwitz was gedeporteerd, maar zo gaat het nu eenmaal in ons leven. Deze omstandigheid leidde ertoe dat hij een icoon werd van de Jodenvervolging in Europa. In Belgie was deze niet zo sterk als in ons land met name Amsterdam, maar Nussbaum werd maar enkele maanden voor de bevrijding min of meer verraden, terwijl hij telkens op diverse plekken in de stad zich ophield, onder meer in het Brusselse Molenbeek. 
Waarom die fascinatie voor de nasleep van WO II.? Eerstens omdat uw scribent 7 of 8 jaar was, dat hij de aftocht van een contingent Duitse troepen vanuit de Wieringermeer met witte vlaggen door zijn dorp zag trekken en een Duitse militair het geweer op mijn vader richtte, die uiteraard smalend de aftocht kenbaar maakte. Wellicht ben ik zijn schild wel geweest. Wellicht ook omdat ik als voorzitter van een Wognums zangkoor Hil Schipper in 1983 ben opgevolgd. Voorzitter Schipper was het brein achter de wapendroppings aan de Zomerdijk te Wognum. Zijn bijnaam was de C.A.T, commandant aan en afvoer troepen van wapens.
Daarnaast is wat oorlogsliteratuur te  vinden in mijn bibliotheek zoals 
1. P. Aretino Ontaarde Kunst
2, Tentoonstellingsgids Arische Kunst in het Rijksmuseum te Amsterdam  met een voorwoord van Seys Inquart en een afbeelding van een buste van Hitler. Schilders uit Düsseldorf. Berlijn en Hagen. Schilders en beeldhouwers die in de stijl van de Kultuurkamer en voorschriften voor echte Arische kunst werkten. Immers Rijksmuseum was leeg, beroemde schilderijen van de grote meesters hadden een schuilplaats gevonden
3. H. P. Baard, Kunst in de schuilkelders met de omzwervingen van De Nachtwacht van Rembrandt en het onderbrengen van tekeningen en etsen in de Doopsgezinde Kerk van Nieuwe Niedorp
4. Koos Bosma : Schuilstad. De architectuur professor, een bijzonder aardige man die veel met zijn studenten ophad en mij de masterbul uitreikte. Koos is onlangs overleden. Dit is een hommage aan hem. Voor zijn boek riep hij ook de hulp in van zijn studenten. In Den Haag had ik in de bunker van Seys Inquart gewerkt tijdens mijn dienstplichttijd als korporaal bij het HKGS als onderdeel van de verbindingsdienst. In die bunker werkte ik meer dan een jaar, maar werd later gesloten toen de Arbowet verplicht stelde, dat kantoormedewerkers daglicht in hun ruimte moesten hebben. De bunker ging dicht en is slechts van tijd tot tijd te bezichtigen,. Koos Bosma mocht  er niet in, wel had hij een plattegrond van de bunker, waarop ik hem wees op de plekken, waar ik gewerkt had.  Het boek ontstond nav een opdracht van de gemeente Utrecht om te onderzoeken of de bunker op het Servaasbolwerk te Utrecht uit oogpunt van historische architectuur bewaard diende te blijven. De bunker had geen historische betekenis als cultuur bunker . Men heeft de functie van die grote bunker niet kunnen achterhalen en de gemeente Utrecht is op die plaats gaan bouwen en de bunker werd als fundament gebruikt.  Dat gehele verhaal  liep uit in een studie over de bunkerbouw in Nederland. Zijn boek gaat feitelijk voor een groot gedeelte over Den Haag, in welke stad hele wijken werden gesloopt voor de Atlantikwal en voor het vestigen van het Hauptcommando van de Duitse Weermacht.

Tenslotte nog enige tastbare zaken die iets zeggen van de moordmachine van het Derde Rijk en moeten voorkomen dat zoiets nog ooit door mensen kan worden gecreëerd.

De film Schindler List . Die film maakte duidelijk dat niet iedereen zich zomaar liet inpakken door de bezetter. Tenslotte bezochten wij in 2000 Yad Vashem in Jerusalem. Met tranen in onze ogen kwamen we uit het museum. De hele dag door worden daar namen voorgelezen van vergaste kinderen, ja, dat gaat de menselijke ratio te boven. Een dergelijke ervaring overviel me ook toen ik in het Joods Historisch Museum in Berlijn een donkere toren inliep met op de grond wielen van treinen met kinderkopjes. Na een meter moest ik snel terug. Of als je van Hooghalen fietst naar Westerbork. Op het tracé van de spoorlijn die liep van Westerbork naar Hooghalen. kom je fietsend elke honderd meter een spoorbiels tegen waarop een transport staat met datum en het aantal afgevoerden. Getallen van 900. 1100. 800. Je leest dan in de literatuur dat maandagavond die selecties in het kamp werden gemaakt en men 's nachts in die treinen werd gedouwd op weg naar Hooghalen, Assen , Groningen

Hopelijk lezen veel jonge mensen deze column. De machthebbers van onze tijd weten dat een dergelijke oorlog een totale verwoesting van de mensheid gaat betekenen vanwege de enorme vernietigingsmacht van waterstof en atoombommen. Helaas zijn het nu de terroristen die dood en verderf zaaien en moeten worden bestreden.

Dit keer een ernstig relaas, soms moet dat wel eens. Waardeer je veel meer de vrijheid waarin we mogen leven. Geniet daarvan, koop dat indrukwekkende boek van Schaevers en besef dat kunstenaars ons dikwijls een goede boodschap brengen. Kunstboeken, lezingen, adviezen, taxaties, rondleidingen om positief in het leven te blijven staan om iets te kunnen betekenen voor de mensen in je omgeving
j.j.jong@quicknet.nl
Hoe gaat dat liedje ook al weer : 'We zijn in de wereld om elkaar te helpen nietwaar'etc

Drs jjj artes admirans

Saturday 21 November 2015

Locatie 't Straatje van Vermeer

Johannes Vermeer, het straatje van Vermeer te  Delft, 1658, olieverf op doek. Rijksmuseum Amsterdam


Is dit dan echt de locatie?

Column nr 387 dd 20 november 2015

Nog maar enkele dagen terug ontmoette ik een inwoner uit Delft en haar vertelde ik, dat een bevriende kunsthistoricus al weer heel wat jaren geleden een poging deed tot het lokaliseren van het straatje van Vermeer. Hij had net als hoogleraar Frans Grijzenhout. hoogleraar kunstgeschiedenis aan de UVA, rondgedoold in de stadsarchieven van Delft. Hij vond een andere locatie, waar volgens zijn zeggen nu een bejaardenhuis was gelegen, omdat het straatje niet meer bestond. Met studenten van de TU Delft had hij de situatie visueel gelokaliseerd en zijn inzichten zouden er toe leiden dat hij daarover een proefschrift ging schrijven om de Dr. titel aan zijn palmares te kunnen toevoegen. Of zijn begeleider de heer Grijzenhout was, is mij niet bekend, maar dat zou zomaar kunnen. Is het betoog van professor Grijzenhout nu waterdicht?  In dat kader is het dan vreemd dat men het schilderij niet  het grachtje van Vermeer"heeft genoemd. Hoe lastig het is om locaties te vinden, werd ondervonden in het studieonderdeel 'Collectie-onderzoek.  Wij dienden een bestandscatalogus te maken van vijf schilderijen en mijn onderwerp was  Verstilde Stedepracht . Vijf stadsgezichten 
1. Wouter van Troostwijk 1809 Amsterdams stadsgezicht bij Raampoortje
2 Charles Rochussen, 1855, De Osjessluis bij de  Kalverstraat te Amsterdam
3.Cornelis Springer 1868 Zuiderbuitenhavendijk te Enkhuizen
4. Jan Weissenbruch 1875 Straatje te Rhenen
5. Willem Witsen 1900.  Oude Schans te Amsterdam 

Deze stadsgezichten te lokaliseren vergt evenzo jaren onderzoek. Het straat te Rhenen bestaat niet meer. De Zuiderbuitenhaven te Enkhuizen wel en ontdekte zelf de plek waar Springer heeft staan schilderen en naar de diverse andere Amsterdamse locaties is verder geen onderzoek gedaan. Wat mij nu zo verbaast in het verhaal van het schilderij van Vermeer is het feit dat het nu om een grachtenpand gaat terwijl de kaderand niet is geschilderd. Willem Witsen schildert De Oude Schans als gracht en ook Berkheide met zijn Gouden Bocht  laat duidelijke merken dat het om de Heerengracht gaat. Alhoewel de argumentatie van hoogleraar Frans Grijzenhout goed in elkaar steekt, blijft er wetenschappelijk nog voldoende ruimte over om verder te spitten en andere locaties evenzeer als mogelijke locatie aan te merken. Er wordt al 300 jaar gezocht en gesteld dat hij een fictief pand schilderde, dan rollen alle argumentaties ondersteboven. Waarom de VK met de beweringen van Frans Grijzenhout met zoveel stelligheid komen is me eerlijk gezegd niet duidelijk en de inwoonster uit Delft die ik onlangs ontmoette, memoreerde dat het aantal mogelijke locaties veelvuldig was. De Amsterdamse kunsthistoricus en groot Vermeer kenner, was drs Kees Kaldenbach, die veel wetenschappelijk onderzoek deed naar Vermeer. 
Geniet van de talloze mooie exposities in veel musea in Haarlem, Amsterdam, Den Haag etc. Kunst kent slecht de wapens van penseel en doek en wil mensen iets positiefs meegeven, meer dan het rapaille dat steden in angst wil vangen. Despereer niet. de macht van het goede overwint. Kunstboeken, lezingen, essays, films, theater, muziek, dat alles leeft in ONZE vrije wereld. j.j.jong@quicknet. nl
drs jjj artes admirans

Wednesday 11 November 2015

De Herfst in de kunst

De Herfst niet populair bij kunstschilders

Column nr 386

Vincent van Gogh, het vallen van de bladeren , 1888 De Alyscamps  bij Arles, olieverf op doek, 72 x 91 cm, Kroller-Muller te Otterloo



Jozef Iraels, De zandschipper, 1887, olieverf op doek,  62 x 90 cm, Stedelijk Museum Amsterdam



Het kost je enige tijd om schilderijen te vinden die de schoonheid of lelijkheid van de herfst weergeven. Populair bij kunstschilders zijn immers winterlandschappen omdat die nu eenmaal goed verkopen, maar een schilderij van de herfst blijft lang in het atelier of kunsthandel omdat er geen vraag naar is en niemand erop valt. Maar al diegenen die wel eens wandelen in de natuur, zien de kleuren van de bladeren verkleuren van groen naar bruin en geel en het merkwaardige is dat de beukenboom zijn blad gewoon vasthoudt ook als waait het stevig en al veel bomen geheel kaal zijn. De berkenboom die ook het eerst in het blad zit, is zijn blaadjes ook het eerst kwijt. De plataan, een Zuid-Europese boom vanwege zijn grote bladeren die schaduw tegen de felle zon geven, komt ook erg langzaam op gang en die verschrikkelijke grote afvalbladeren liggen soms tot het voorjaar in je tuin. Waarom die aandacht voor de herfst?  Feitelijk alleen maar omdat de laatste maanden oktober en november 2015 zich onderscheiden door hoge temperaturen, hetgeen maar 1 keer is voorgekomen in de vorige eeuw ( 1906). Dat is toch wel hoogst opmerkelijk en van wintertijden kan je al heel lang niet spreken en organiseert de Elfstedentocht maar koerswedstrijden voor wielrenners langs de Elf Friese steden. En toch. Ja en toch is er soms WEL een Elfstedentocht op natuurijs en tijdens mijn lange dienstverband bij een aannemer, die vanaf 1 november vorstverlet mocht declareren, toch werd een keer begin november niet meer buiten in de bouw gewerkt vanwege vorst en sneeuwval. Zitten we nu ineens in een weerpraatje. Eigenlijk wel een beetje.  Bovenstaande werken tonen echter de ijver van twee grote kunstschilders. Vincent ging in 1888 samen met Gauguin  op stap even buiten Arles naar de begraafplaats buiten de stad. Die impressie zie je hierboven. De afbeelding is feitelijk onduidelijk, maar als u zelf wat Van Gogh literatuur heeft, ziet u dwarrelende bladeren, een dame met een paraplu en een dames met winterjas en hoofddeksel op. Het verbaast me telkens weer welke afstanden van Gogh lopend aflegde. Dat was in Nuenen naar Eindhoven om materialen te kopen en in Arles liep hij hele afstanden. Gesteld dat hij over een brommer, een auto of fiets had kunnen beschikken dan was zijn oeuvre nog een keer zo groot geweest. Het andere "Herfstwerk"is van Jozef Israels, die dit werk in het voorjaar van 1887 voltooide. Hij had het natuurlijk al schetsend opgezet, maar alle andere onderwerpen waren mee populair en daar waren veel gegadigden voor. De kunsthandelaren stonden soms in zijn atelier achter zijn ezel en willen de natte verf eigenlijk zowat wel droog blazen, zodat de buitenlandse afnemers tevreden gesteld konden worden. Dit "herfsttussendoortje werd in de verloren uren voltooid. Zo gaat dat als je beroepsmatig werkt en moet zorgen dat er brood op de plank komt. Dus deze keer zomaar wat herfstimpressies. Geniet daarom van de mooie natuur in kleurrijke bladerenpracht. Wees een prettig mens voor je omgeving, ook zelfs als anderen jou minder vriendelijk benaderen. It is all in the game.Kunstboeken, lezingen, essays, rondleidingen etc. Veel leesplezier. Inmiddels zijn er nagenoeg 6500 mensen die deze blog volgen. Dank daarvoor.
drsjjj artes admirans

Thursday 5 November 2015

Moderne kunst expositie in Watertoren Alkmaar

Aan Gene Zijde

Column nr 385

Moderne Alkmaarse kunstkenners spraken van de mooiste expositie van moderne kunst in Alkmaar/ Deze vond plaats op zondag 1 november jl in de Watertoren aan de Bergerweg 62 te Alkmaar. Een uitgelezen locatie om beeldende moderne kunstenaars een passend platform te geven. Initator was mevrouw  M-Hyun Dodde, die  Ferry Jong aan haar zijde trof voor de organisatie. Hoe vul je acht etages met moderne kunst? Dat was een uitdaging, die goed uitpakte. Vanaf het hoogste punt, waar je een fraai uitzicht over stad en ommelanden, kon je afdalen via stalen en houten trappen naar de uitgang. Een bonte mengeling van kunst viel je ten deel. Collages, video's, installaties van Ferry Jong, Judith Koning, Regula Maria Muller, collages en schilderijen van Quinten Trentelman, performances van Maria van Daalen , blauwdrukken van Pe Okx etc. Een uitgelezen aantal kunstenaars, die al veel hebben geëxposeerd en van zich hebben ;laten spreken. Alkmaars wethouder Anjo van der Ven opende het spektakel. om 15.00 uur. Veel bezoekers waren toen al binnen geweest. Zij memoreerde op  het thema  Dood en Leven,  aan de gevleugelde uitspraak van Woody Allen, dat hij doodgaan niet erg vond, als hij er maar niet bij hoefde te zijn. Ook benadrukte ze de vergankelijkheid van kunst en leven. Kunstenaar  Eric Beets stond stil bij overleden kunstenaars als Joost Zwagerman, Miep van Riessen etc. Hij vroeg het publiek om een halve minuut stilte en dat was een indrukwekkende stilte tussen de installaties van Ferry Jong. Daarna toog het merendeel van het gezelschap naar buiten.Onder het artistieke wasgoed van Ida van der Lee, kwam een performance tot stand van vier personen in witte gewaden en zij legden onder leiding van vodou Maria van Daalen, met officiële titel manbo asogwe, veve's ( grondtekeningen van mais en koffiegruis en gebruikten vuur aangestoken met spiritus. Het thema ging immers ook om rituelen en deze rituelen waren afkomstig van Haiti. Overigens onze eigen begrafeniscultuur zit ook nog vol rituelen. Woon maar eens een katholieke begrafenisplechtigheid bij/  Gustave Courbet maakte een schilderij \ Begrafenis te Ornans, een groot werk ( 315 x 668 cm) te bewonderen in Musée d' Orsay in Parijs. Terwijl de expositie Aan gene zijde juist de vergankelijkheid van leven en kunst benadrukte,  proberen musea juist grote kunstwerken met kunst en vliegwerk in stand te houden. Feit blijft, dat veel kunst vergankelijk is en slechts een klein gedeelte van al het creatieve werk de tijd overleeft.  Gaat Alkmaar dan een belangrijke plaats innemen in de Moderne Kunstbeleving.? In Hal 72 en ook in het Koelmapand zijn dikwijls fraaie exposities te zien. Misschien past het wel een beetje bij die nuchtere Noord-Hollanders, die dingen niet gauw gek vinden. Blijf genieten van kunst, van moderne kunst, van de Nacht van de kunst en probeer dicht bij de kunstenaar te komen, die scheppend op de eenzame toer werkt, maar zijn inspiratie blijft vinden in het publiek, dat hem/ haar daarom waardeert. En het Alkmaarse publiek,? Dat bleef ook zondagavond komen tot 23.15 uur. 
Kunstboeken, lezingen, adviezen, rondleidingen, essays etc. j.j.jong@quicknet.nl
drsjjj artes admirans