Column nr 419
Sietse Wiersma, kleindochter Pien, olieverf op doek, 15x10 cm, 2016, atelier Wiersma, Oudkarspel
Mijn gewoonte is om in deze columns zoveel mogelijk de eigen ervaringen aan het papier toe te vertrouwen omdat het haaks kan staan op alle theorieën die je tijdens je studie bent tegengekomen. Deze kunstschilder, die van zijn hobby zijn beroep heeft gemaakt, ontmoette ik al heel lang geleden en ben hem altijd blijven volgen. Bovengenoemd werk kunt u aantreffen in museum OpZeeland te Kolhorn waar nog twee andere werken van hem hangen. Het bestuur van het museum wilde graag een keer een expositie rond Sietse inrichten. Dat was geen eenvoudige zaak omdat weinig werk voorhanden was en datgene dat er was, stond in zijn eigen verkoopruimte. Mocht toch even langskomen en de schilderijen die uiteindelijk mee mochten naar Kolhorn, namen geen prominente plaats in rond zijn collectie : Ik heb echt niets voor je, want ik heb ook nog enkele exposities in West-Friesland. Op zijn ezel stond een redelijk groot doek vrie schaatsenrijders. Niet onverdienstelijk, maar Sietse had teveel geworsteld met opbouw en vormgeving, dat hij met dat werk maar gestopt was. Ik sta hier niet achter en je krijgt het dus ook niet mee.
Fijn schilderen, hetgeen Sietse doet, met kleine penselen, is bovenal een zaak van veel geduld. Dat heeft hij, als boerenzoon van het Friese platteland. Boer worden was voor hem niets en hij zocht zijn eigen weg. Zijn grote succes heeft hij te danken aan zijn harde werken en het feit dat hij zichzelf is gebleven, een man zonder poeha. Ik doe mijn werk op mijn manier.
In museum Rob Mohlman in Appingedam, voorheen Venhuizen, vind je veel realistische kunst. Altijd nog is het spijtig dat het gemeentebestuur van deze gemeente niet het belang van de vestiging van Mohlman inzag toen hij zijn museum daar in een oude melkfabriek wilde uitbreiden. Hij moest uitwijken naar Appingedam, waar hij een grote boerderij tot museum ombouwde. Een bezoek aan dit museum samen met dat van Helmantel- ook een realist- zit in de pen. Elk jaar geeft hij een realistenboek uit en de afbeeldingen hieronder komen uit het jaar 2003. Enkele afbeeldingen ziet u hieronder. Wat mij persoonlijk het meest aanspreekt , is de verstilling rond deze werken. Het is niet voor te stellen dat deze schilders werken in een kanonnade van herrie en drukke beelden. Dit werk wordt gemaakt in stille ateliers, op zonderkamers, in een rustige omgeving. De concentratie is meer dan 100 procent omdat elke streek met je hele kleine penseel raak moet zijn. Uit het boekwerk Realisten 2003 is gekozen voor een werk van Gert Kemper uit Dinxperlo en Harry Meerveld uit Noordhorn. Bij deze twee werken is de verstilling tastbaar.
Gert Kemper, Fluitenkruid met kom , olieverf op paneel, 65 x 55 cm, Realisten 2003
Is het nu zo dat je op paneel verfijnder kunt schilderen als op doek? Het werk van Sietse is op doek en dat is waar te nemen als je er heel dicht op staat. Waar Sietse verder nog een kei in is, is het beschilderen van hele kleine tegeltjes en dat is ook op een strakke drager. Sietse is van tegel naar doek overgestapt, nadat hij die techniek van die tegeltjes beheerste, maar deze theorie moet U geheel op mijn conto schrijven en het kan zijn dat het helemaal niet zo is. U mag reageren.
Van deze werken kan je met volle teugen genieten, omdat het niets pretendeert dan te laten zien dat je werkelijkheid op doek/paneel kunt vangen, maar voordat je zover bent, zijn heel wat stadia van vaardigheden gepasseerd. Bent U creatief op welk vlak dan ook, blijf werken aan kwaliteit en de doorzetters bereiken met veel vallen en opstaan hun /haar doel, al zal er altijd iets blijven hangen van het had nog beter gekund. Geniet en leef en wees een prettig mens voor je omgeving.
Kunstboeken, lezingen, exposities, essays, rondleidingen, adviezen, taxaties, j.j.jong@quicknet.nl
drs jjj artes admirans
Vincent van Gogh, de barmhartige Samaritaan, 1890 olieverf op doek 73 x60 cm , Kroller Muller Museum, Otterlo
Als P.S, hier nog een Van Gogh bijgevoegd, omdat het schilderij laat zien dat de mensen van de tempeldienst die onderweg waren naar Jerusalem, zich geen tijd gunden om die man die ze hadden gemolesteerd, even te helpen. Een gewone man van het volk, waarop men destijds neerkeek, had meer sociaal gevoel in zijn lijf en hielp die man die er slecht aan toe was. En onze tijd heeft wel heel veel mensen nodig die zich voor de berooide medemens willen inzetten
drsjjj artes admirans.
Wat is het nut van al die psychiatrische onderzoeken bij v. Van gogh?? En antoon heyboer dan ?? Daar kijkt men toch ook niet naar om wiens belang is dit nu ??
ReplyDelete