Column nr 438 dd 30 november 2016
Je kunt als particulier nu eenmaal niet over alle Van Gogh 's publicaties beschikken. Dat loopt tot in de duizenden en tot op de dag van vandaag is men bezig het fenomeen van Gogh proberen te doorgronden. Persoonlijk ben ik dan niet zo geneigd in zijn ziektebeeld te duiken of de raadselen rond zijn dood te onthullen, maar als kunsthistoricus wil je uitgaan van het waarneembare, de artefacten en daarbij spelen dan factoren als authenticiteit, kennis van materialen en het tijdsbeeld. Zoals u van mij gewend bent van de werkwijze van kunsthistorici, die aan de hand van beelden inzicht willen verschaffen in werken en achtergronden van kunstschilders, stuit ik bij het boek van Welsh-Ovcharov op het feit, dat het boek een formaat heeft van 37 x 24 cm. Een ongewoon formaat, maar wel uniek omdat u de schetsen van het brouilleerde schetsboek op ware grootte voorgeschoteld krijgt en dat is toch wel uniek omdat je ineens 65 fraaie reproducties hebt en toch weer dichtbij het fenomeen Van Gogh kan komen, zoals wij dat vorig jaar beleefden met onze Nuenen reis en rondleiding van de heer De Brouwer
Vincent van Gogh, schets ophaalbrug Arles, 1890, uit schetsboek brouillard, rond 1990 ontdekt.
Naar aanleiding van alle publicaties - zie onze vorige column- start je heel sceptisch met dit boek met alle twijfels die het dan oproept omdat de ECHTE van Gogh kenners zoals Meedendorp, er niet achter kunnen staan. Het is het lot van kunsthistorici dat naarmate de feiten verder van de huidige tijd afliggen, het steeds moeilijker wordt om de vinger er achter te krijgen. Maar laten we wel wezen, het schilderij van de Mont Majour had vele jaren ook niet de Van Gogh status en eerlijk gezegd bij het zien van het schilderij, was ik persoonlijk niet overtuigd, al heb ik het dan niet in mijn handen gehad, maar ik kan me voorstellen dat dit werk twijfels heeft opgeroepen en dat is nu met dit gevonden schetsboek ook. De kritiek van het Van Gogh museum spitst zich toe op de techniek. Volgens de auteur heeft hij ze gemaakt met rietpen en slechts een enkele keer heeft hij twee soorten inkt gebruikt. Wat naar mijn bescheiden mening hier ook nog telt, dat Vincent niet in een echt schetsboek werkte, maar feitelijk in een grootboek waarmee boekhouders en administrateurs werken. Ambtshalve moet ik U bekennen dat ik me de papiersoort echt niet ken. De kas-bank-grootboeken waarin ik tijdens mijn actieve carrière heb gewerkt waren stevige pagina's met veel liniering. Volgens Bogomila was het velijn papiersoort, met een geweven of gelijkmatig patroon, waar licht doorheen kwam. Je bent dan geneigd te denken aan een soort vloeipapier dat je aantreft in fotoboeken om de pagina's te beschermen, dat de foto's niet aan elkaar blijven plakken, maar het zal niet van dat vloeipapier geweest zijn, daar kan je niet op schetsen. De rives papiersoort is zwaarder kent een andere structuur.
Al deze zaken stellen je voor veel raadsels, maar na het gehele boek van Bogomila bekeken te hebben - nog niet echt terdege bestudeerd- neig ik meer en meer naar het oordeel van al die kunsthistorici around the world, die in grote getale hun/haar licht over deze materie hebben laten schijnen.Dat zegt natuurlijk nog niet alles, maar een aantal twijfels zijn in ieder geval bij mij weggenomen en het boek krijgt een ereplaats tussen alle prominente uitgaven zoals die van Jan Hulsker. Na de biografie van Julian Bell gelezen te hebben - degelijke studie, vlot geschreven- plaatste mijn echtgenote , die het oog had gelezen heel scherp op.: " Als Vincent nog enkele jaren had geleefd, was hij een gevierde man geworden, zoals Rembrandt dat was, Karel Appel, Willem de Kooning, etc. etc. " De jaren waren hem echter niet gegund en alhoewel de eerste ontdekkingen rond zijn specifieke werk wel waren gedaan, was zijn lot een roemloos einde. Kunstboeken, lezingen, adviezen, rondleidingen, essays, etc, reageer op deze column. Mijn @mail adres schrijf ik hier niet meer, omdat daar gewoon misbruik van wordt gemaakt.
Geniet van de schone kunsten, zoek musea op, ga eens naar de schouwburg, geniet van mooie muziek en leer om de mooie kanten van alles te willen en kunnen zien. Het maakt ons leven aangenamer
Drs jjj, artes admirans
Je kunt als particulier nu eenmaal niet over alle Van Gogh 's publicaties beschikken. Dat loopt tot in de duizenden en tot op de dag van vandaag is men bezig het fenomeen van Gogh proberen te doorgronden. Persoonlijk ben ik dan niet zo geneigd in zijn ziektebeeld te duiken of de raadselen rond zijn dood te onthullen, maar als kunsthistoricus wil je uitgaan van het waarneembare, de artefacten en daarbij spelen dan factoren als authenticiteit, kennis van materialen en het tijdsbeeld. Zoals u van mij gewend bent van de werkwijze van kunsthistorici, die aan de hand van beelden inzicht willen verschaffen in werken en achtergronden van kunstschilders, stuit ik bij het boek van Welsh-Ovcharov op het feit, dat het boek een formaat heeft van 37 x 24 cm. Een ongewoon formaat, maar wel uniek omdat u de schetsen van het brouilleerde schetsboek op ware grootte voorgeschoteld krijgt en dat is toch wel uniek omdat je ineens 65 fraaie reproducties hebt en toch weer dichtbij het fenomeen Van Gogh kan komen, zoals wij dat vorig jaar beleefden met onze Nuenen reis en rondleiding van de heer De Brouwer
Vincent van Gogh, schets ophaalbrug Arles, 1890, uit schetsboek brouillard, rond 1990 ontdekt.
Naar aanleiding van alle publicaties - zie onze vorige column- start je heel sceptisch met dit boek met alle twijfels die het dan oproept omdat de ECHTE van Gogh kenners zoals Meedendorp, er niet achter kunnen staan. Het is het lot van kunsthistorici dat naarmate de feiten verder van de huidige tijd afliggen, het steeds moeilijker wordt om de vinger er achter te krijgen. Maar laten we wel wezen, het schilderij van de Mont Majour had vele jaren ook niet de Van Gogh status en eerlijk gezegd bij het zien van het schilderij, was ik persoonlijk niet overtuigd, al heb ik het dan niet in mijn handen gehad, maar ik kan me voorstellen dat dit werk twijfels heeft opgeroepen en dat is nu met dit gevonden schetsboek ook. De kritiek van het Van Gogh museum spitst zich toe op de techniek. Volgens de auteur heeft hij ze gemaakt met rietpen en slechts een enkele keer heeft hij twee soorten inkt gebruikt. Wat naar mijn bescheiden mening hier ook nog telt, dat Vincent niet in een echt schetsboek werkte, maar feitelijk in een grootboek waarmee boekhouders en administrateurs werken. Ambtshalve moet ik U bekennen dat ik me de papiersoort echt niet ken. De kas-bank-grootboeken waarin ik tijdens mijn actieve carrière heb gewerkt waren stevige pagina's met veel liniering. Volgens Bogomila was het velijn papiersoort, met een geweven of gelijkmatig patroon, waar licht doorheen kwam. Je bent dan geneigd te denken aan een soort vloeipapier dat je aantreft in fotoboeken om de pagina's te beschermen, dat de foto's niet aan elkaar blijven plakken, maar het zal niet van dat vloeipapier geweest zijn, daar kan je niet op schetsen. De rives papiersoort is zwaarder kent een andere structuur.
Al deze zaken stellen je voor veel raadsels, maar na het gehele boek van Bogomila bekeken te hebben - nog niet echt terdege bestudeerd- neig ik meer en meer naar het oordeel van al die kunsthistorici around the world, die in grote getale hun/haar licht over deze materie hebben laten schijnen.Dat zegt natuurlijk nog niet alles, maar een aantal twijfels zijn in ieder geval bij mij weggenomen en het boek krijgt een ereplaats tussen alle prominente uitgaven zoals die van Jan Hulsker. Na de biografie van Julian Bell gelezen te hebben - degelijke studie, vlot geschreven- plaatste mijn echtgenote , die het oog had gelezen heel scherp op.: " Als Vincent nog enkele jaren had geleefd, was hij een gevierde man geworden, zoals Rembrandt dat was, Karel Appel, Willem de Kooning, etc. etc. " De jaren waren hem echter niet gegund en alhoewel de eerste ontdekkingen rond zijn specifieke werk wel waren gedaan, was zijn lot een roemloos einde. Kunstboeken, lezingen, adviezen, rondleidingen, essays, etc, reageer op deze column. Mijn @mail adres schrijf ik hier niet meer, omdat daar gewoon misbruik van wordt gemaakt.
Geniet van de schone kunsten, zoek musea op, ga eens naar de schouwburg, geniet van mooie muziek en leer om de mooie kanten van alles te willen en kunnen zien. Het maakt ons leven aangenamer
Drs jjj, artes admirans
No comments:
Post a Comment