Column nr 404 dd 1 april 2016
Geen aprilgrap, Het heeft allemaal te maken met een boek wat in mijn bezit kwam over een beschrijving van Henk van Os als kunsthistoricus. Zijn vele publicaties en TV optreden maakten hem tot een BNer net als professor Ernst van de Wetering van het Rembrandt Research project. In mijn boekenverzameling moest een boekje staan van Henk van Os. Het is dan altijd even zoeken, maar na een minuut of tien vind je dan op een plek, die je net niet verwacht. Je gaat lezen en aangezien ik in Belgie drie jaar heb gestudeerd, boeide me dat verhaal over die feestende Belgen. Die volksaard klopt best, maar de hoofdstad Brussel is een Europees conglomeraat vanwege de EU en de stad zelf kent getto's en achterstandswijken, die anno 2016 broeinesten van terreur zijn en of je het wilt of niet, je dient ze uit te kammen en het rapaille vast te zetten. Het zevende essay ging over de Belgen, terwijl het eerste essay over het hoofd was gezien en eigenlijk nog veel boeiender was. Op de VU werd ik een keer uitgemaakt voor een seksist door een collega-studente. Sloeg nergens op. Het was naar aanleiding van een opmerking over de redactieraad van Kunstlicht, waar ik betoogde dat er tussen mannen ook goede redacteuren zaten, maar de studente interpreteerde als alsof dames geen goede redactrices kunnen zijn en dat was wel een bijzondere vreemde interpretatie.
De vrouw als geheim. Ook dat vraagt om verdere uitleg. Het gaat natuurlijk niet om alle facetten van het vrouw zijn als verleidingstactieken, passie, afgunst, jaloezie, prostitutie, maîtresse etc. Nee, het gaat om het ondoordringbare gelaat van de Mona Lisa in het Louvre in Parijs of het Portret van Marguerite Mons van de Belgische schilder Theo van Rijsselberghe uit 1886, De vader van Marguerite was beslist niet blij met het schilderij van zijn dochtertje.Die vader wilde een conventioneel en serieus schilderij van zijn dochter / Van Rijsselberghe was er juist blij mee omdat het portret wat raadselachtigheid, schoonheid en geheimzinnigheid uitstraalt. Later zou Van Rijsselberghe een portret maken dat meer bij de opdracht van vader Mons lag.
Hieronder de beide portrtten van Da Vinci en Rijsselberghe
Theo van Rijsselberghe, Portret van Marguerite Mons, 1886, olieverf op oek, 90.5 x 70.5 cm, Museum voor Schone Kunsten, Gent
Leonardo da Vinci,Mona Lisa, olieverf op doek, 77 x 53. cm , Louvre Parijs
Opvallend bij deze beide portretten zijn de afmetingen. Het werk van Da Vinci is behoorlijk kleiner als dat van Marguerite. Andere opvallende zaak dat de Mona Lisa wereldberoemd is en door miljoenen bezoekers al is bewonderd en het in inderdaad zo, van welke kant je het schilderij ook bekijkt,ze blijft altijd naar jou kijken en dat is echt geen 1 april mop. Deze week werd ik verrast door iemand die iets vroeg over een column die ik als nr 268 op 28 augustus 2013 had geschreven over Edvard Munch. Het was even zoeken naar de column en naar het boek, maar ik heb een passend antwoord kunnen geven en als desbetreffende volger zijn essay over Munch heeft geschreven en van de schrijver een kopie krijg, wordt daar zeker aandacht aan besteed. Het voorjaar gaat kriebelen en we willen op stap om te genieten van de ontluikende natuur, de bollen en bloeiende struiken en de eerste blaadjes aan de bomen. De natuur lacht ons toe. Kunstboeken, lezingen, essays, adviezen, rondleidingen etc. reageren via deze blog
drsjjj, artes admirans
No comments:
Post a Comment