Column nr 393 dd. 07-01-2016
Hoe de liefde voor bomen tot iemand komt, is vaak niet te achterhalen. Wellicht toch de vijf jaren in mijn studietijd in Soesterberg, waar een groot bos van acht hectare bij lag, waar wij studenten in konden wandelen en genieten van de natuur. Het bos had een stuk jonge aanplant, maar evenzeer een prachtige beukenlaan en een stuk bos waar je verspreid alleen maar berken tegenkwam tussen een stuk heide. Later tijdens mijn studie in Belgie, verkeerden we eveneens in die luxe en ook dat studiehuis had een groot bos, niet zo groot als in Soesterberg, maar de locatie was omgeven van het grote bosgebied van Kalmthout en daar kon je uren zwerven door de bossen. Nu zoveel jaren later als we op pad zijn naar Brugge en je vlak voor Hazeldonk moet afslaan tref je in de middenberm als een landmark een boom aan met een prachtig kruin van gebladerte. Deze boom wordt door Staatsbosbeheer gekoesterd en verzorgd. Tenslotte werd in dit dorp een sportpark gerealiseerd in de jaren 1970-1972 waar brede windsingels door Staatsbosbeheer werden aangelegd om niet. Alhoewel er van die 20000 geplante bomen er veel zijn omgehakt, nog altijd is dat sportpark uniek in zijn soort en uitzonderlijk voor deze regio, omdat in dit gebied van veel tuinbouwers bomen worden geschuwd omdat zij de zon tegenhouden voor de groei van hun gewassen. Genoeg gefilosofeerd naar oorzaak en gevolg. Nu even wat voorbeelden van grote schilders die in staat waren fraaie bomen te schilderen. Op mijn netvlies staat een schilderij van Albert Cuyp onder de naam rivierlandschap uit 1635 met prachtige boompartij.
Albert Cuyp, rivierlandschap achter Nijmegen bij Kleef, 1635, Olieverf op doek, Rijksmuseum Amsterdam
No comments:
Post a Comment